Test Novation SL MKII

Trudno wyobrazić sobie dzisiaj studio, w którym brakuje kontrolera MIDI. Jeszcze klika lat temu „obowiązkiem” każdego właściciela studia – od małego projektowego, po potężną firmę produkcyjną było posiadanie co najmniej jednego „wypasionego klawisza”. Teraz wszystko staje się wirtualne. Proces wirtualizacji nie ominął też muzyki. 

Coraz więcej instrumentów, urządzeń, bez których jeszcze kilka lat temu trudno było się obyć przy jakiejkolwiek poważniejszej produkcji dźwiękowej zmienia postać na zero-jedynkową. O ile można sobie wyobrazić ustawianie kompresora, czy korektora myszką, to nagranie partii jakiegokolwiek syntezatora bez klawiatury sterującej jest obezwładniająco trudne.... 

Pierwszy rzut oka na Novation SL MKII - TEST

SL MKII ma klawiaturę pół-ważoną, typu syntezatorowego. Nie jest może idealna, ale naprawdę znakomita. Na wirtualnym fortepianie, czy Rhodesie nie gra się komfortowo, ale tak naprawdę nie uważam, żeby to była wada. Novation jest głównie przeznaczony do sterowania syntezatorami, a nie jako klawiatura dla pianistów. Kontroler nie posiada kółka modulacji. Zamiast tego mamy dwa w jednym, czyli połączenie modulacji i pitch-shift pod postacią joysticka. Choć joystick jest fajny przy grze solówek syntezatorowych, to przy programowaniu partii orkiestry już nie jest taki wygodny. Kółkiem modulacji często sterujemy np. dynamiką smyków (joystick po puszczeniu wraca zawsze do pozycji „0”). Na szczęście „powracanie joysticka” w płaszczyźnie wertykalnej można wyłączyć. Odwracamy klawiaturę do góry nogami i na wysokości joystica mamy przełącznik. Poza tym Novation SL MKII jest w pełni programowalny i do dowolnej gałki można przypisać dowolny kontroler MIDI. Do niewątpliwych plusów można zaliczyć pad znajdujący się pod joystickiem. Super sprawa. Miło by było, gdyby producent „poszedł na całość” i dodał jeszcze wstęgę (ribbon controller) nad klawiaturą .

Podsumowując

Novation SL MKII jest bardzo sprytnym urządzeniem chociaż nie wszystkie rozwiązania „hardwarowe” mnie zachwyciły (np. brak kółka modulacji, przydała by się wstęga, brak zasilacza). Nad softwarem też warto jeszcze troszkę popracować. Nie znaczy, że mam jakieś poważne zarzuty, ale wiadomo – lepsze wrogiem dobrego. Kontroler jest doskonale wykonany, bardzo funkcjonalny, posiada ogromne możliwości programowania, a w połączeniu z AutoMap bardzo ułatwia sterowania wirtualnym studiem. Jednym słowem - można się z nim zaprzyjaźnić. Urządzenie nie jest może ideałem, ale szczerze powiedziawszy, to ciężko znaleźć coś lepszego na rynku. Warto je polecić.