Przyjazne warunki przesłuchań dzieci.
Idea Niebieskiego Pokoju polega na stworzeniu przyjaznych warunków, w których będą mogły być przesłuchiwane dzieci.
Pomysł przyjaznego pokoju przesłuchań poza salą rozpraw narodził się z inicjatywy Fundacji Dzieci Niczyje. Gorącym orędownikiem stworzenia takiego pokoju była łódzka sędzia Anna Wesołowska i to za jej sprawą po raz pierwszy w historii polskiego wymiaru sprawiedliwości zastosowano w trakcie rozprawy nagrane wcześniej przesłuchanie. Miało to miejsce 4 czerwca 2004 roku w łódzkim Sądzie Okręgowym.
Pokoje do przesłuchań dzieci znajdują się poza budynkami sądu, względnie prokuratury. Taka lokalizacja ma sprawić, by dziecko czuło się bezpiecznie, a samo przesłuchanie odbywało się w przyjaznych warunkach. W pokoju znajdują się zabawki, by dziecko mogło czuć się bardziej komfortowo. Niezbędnymi elementami w wyposażeniu niebieskiego (przyjaznego) pokoju jest lustro weneckie i sprzęt audiowizualny do rejestracji dźwięku i obrazu z całego przesłuchania. Jednakże najczęściej znajdują się one w sądach, względnie fundacjach, np. Fundacja Pomocy Rodzinie "Opoka" w Łodzi. Przesłuchanie dziecka ma formę rozmowy z sędzią, w której uczestniczy psycholog. W pomieszczeniu znajdującym się obok przyjaznego pokoju przesłuchań podczas trwania przesłuchania przebywa prokurator, względnie obrońca oskarżonego, protokolant i technik, dbający o przebieg przesłuchania oraz właściwą jakość nagrania z rozmowy z dzieckiem.
wikipedia
Z tego powodu do rejestracji używa się dyskretnych mikrofonów, a komunikacja zwrotna z pokoju technicznego wysyłana jest do bezprzewodowego odbiornika z dyskretną słuchawką douszną. Odsłuch w pokoju technicznym odbywa się za pośrednictwem aktywnych głośników lub słuchawek.