Duża Zła Kaczka - Test Big Bad Wah Satrianiego i Vox'a

W końcu na drodze swoich brzmieniowych poszukiwań JS napotkał Vox’a. Zaczęli więc wspólną pracę nad urządzeniem kwaczącym, którego brzmienie i funkcjonalność przypadłyby do gustu mistrzowi wiosła do tego stopnia, że zechciałby złożyć na nich swój bezcenny podpis!

Po około 30 (słownie: trzydziestu, po Rzymsku: XXX) prototypach Big Bad Wah wszedł do seryjnej produkcji, aby trafić wreszcie w nasze, małych gitarowych żuczków, łapki.


Brzmienie

 Albo w sumie nawet 7 różnych brzmień w dwóch trybach: Wah1 i Wah2. Przede wszystkim ekspresja i to przede wszystkim przy grze solowej. Big Bad Wah w porównaniu z innymi kaczkami to kolejny instrument, a nie zwykły filtr. Delikatnie zmieniając pozycję pedału dodajemy do brzmienia bardzo ciekawej, plastycznej tekstury. Tych brzmień jeszcze nie słyszeliście!


Tryb Wah1

Na czystym kanale wyraźnie słychać podbicie pasma, co daje efekt charakternego brudu w klimatach Hendrixa. Z ulubionym delay’em przez kilka godzin ciężko jest oderwać od niej nogę. Bardzo miło zaskoczył mnie zakres pracy, znacznie lepiej filtrując dolne częstotliwości niż kaczki testowane do tej pory. Później okazało się, że to dopiero początek i kwak może jeszcze więcej.


Inductor Off/On

Włączenie Inductor’a przenosi nas w czasie z lat ’60 i brzmienia classic(UK) wykorzystującego klasyczny inductor Vox’a w XXI wiek do brzmienia modern(US); działa w obu trybach. Modern najlepiej sprawdza się z wysoce gainowymi wzmacniaczami. Konfiguracja vintage wah – modern amp lub odwrotnie nie zawsze daje oczekiwane rezultaty, nie mówiąc już o symulacjach cyfrowych. Różnica pomiędzy jednym a drugim ustawieniem jest dość subtelna.


Tryb Wah2

Oferuje dodatkowo regulację Gain - możliwość wzmocnienia sygnału aż do 10dB oraz przełącznik Voice- filtrowanie w ekstra niskich częstotliwościach nadające ciemnego agresywnego charakteru.


Gain na maksa

Świetne zastosowanie do przesterowania czystego kanału wzmacniacza i jako podbicie do solo z rytmicznego crunch’u. Gain ładnie łączy się z efektem wah i nie ma potrzeby skakania po dodatkowej kostce. Przyjemnie miksuje się z Marshall'owskim crunchem i zacząłem zastanawiać się nad wymianą mojego Dunlopa J. H.. Nakładka na potencjometr umożliwia zmianę ustawień bez schylania się do gałki, więc w trakcie gry wyregulowałem nasycenie.


Voice w dół

To brzmienie hiperagresywne z niespotykaną dotąd filtracją niskich częstotliwości. Aaaaa... To dlatego Big Bad Wah! Dla mnie z odkręconym Gain’em po prostu RULEZ. Zdobyła moje serce. Nowoczesny charakter najwyższej jakości, na jaki jeszcze nie trafiłem. Rzadko zdarza mi się tak miłe memu uchu odkrycie.


Tajne ustawienia Satch’a

Wewnątrz ślicznego kartonowego opakowania z autorskim szlaczkiem wielkiego Joe znajdziemy instrukcję, który guzik do czego oraz prawdziwy rarytas- sygnowane ustawienia twórcy efektu.

Tajne ustawienie nr 1- wszystko Off, Drive na g.12
Tajne ustawienie nr 2- j.w., Voice w dół
Tajne ustawienie nr 3- wszystko On i Drive na maksa.
W życiu bym nie wymyślił ;)



Podsumowanie

Big Bad Wah trafia do mojego arsenału przy najbliższej okazji. Będzie niestety wymagał małej modyfikacji, ale przy promocyjnej cenie 699 złotych i takich możliwościach brzmieniowych jestem w stanie przymknąć oko. Mod wynika z pytania, które niestety nie padło w żadnym wywiadzie: Joe, dlaczego nie ma true bypass’a?