Test Marian trace alpha - karta PCI

Po otworzeniu pudełka ukazała mi się niepozorna karta. Na "śledziu" znajdują się po 2 zbalansowane wejścia i wyjścia jack 1/4" oraz 15-to pinowe złącze które kryje w sobie wszystkie cyfrowe kanały. Zaś na samej płytce drukowanej znajdziemy zworki DIP dzięki którym można ustawić poziom sygnału na analogowych wejściach i wyjściach – do wyboru -6db, +8db, +15db i +18db. Znajdziemy tu też, przypominający z wyglądu ośmiornicę, 15-to pinowy kabel z wejściem i wyjściem SPDIF, 1 wejściem MIDI i aż 3 wyjściami MIDI. Płytę ze sterownikami oraz płytę z instalacją Samplitude SE.

Po wstępnych oględzinach postanowiłem przystąpić do dzieła. Kartę – dzięki małym wymiarom – bez problemu umieściłem w jedynym wolnym slocie PCI w moim komputerze. Niestety przy instalacji sterowników napotkałem na problem – na załączonej płytce nie znalazłem sterowników do mojego systemu operacyjnego. Nie zrażając się jednak, odwiedziłem stronę producenta, gdzie chciałem pobrać najnowsze sterowniki. Niestety znowu spotkało mnie rozczarowanie - z wielkim żalem stwierdziłem, że Windows 7 nie jest jeszcze wspierany a - co dziwniejsze - nigdzie nie znalazłem nawet informacji o planach wprowadzenia 64-bitowych sterowników – także dla Visty. Nie próbując dalej szczęścia z – raczkującym jeszcze – Windows-em 7, odkurzyłem starego dobrego XP-eka. Tutaj instalacja przebiegła bez większych zgrzytów i wreszcie mogłem się cieszyć nową „zabawką”.

Jako że karta nie posiada żadnych „gał” zostajemy uzbrojeni w softwarowy mikser do zarządzania kartą. Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest - przy podłączeniu do 3 dowolnych innych kart z serii trace – możliwość zarządzania nimi jak jedną kartą. Niestety mogłem o tym przeczytać jedynie w instrukcji dołączonej do urządzenia i na forum producenta bo do testów miałem tylko jedną kartę.

Odczucia

Nadszedł w końcu czas na zbadanie karty w biegu. Podczas przeprowadzonych testów karta pozwoliła na uzyskanie dość niskiej latencji nawet na nieskonfigurowanym pod kierunkiem nagrywania systemie. Zaskoczył mnie poziom sygnału na wejściu, który - przy ustawieniu czułości na +18db - pozwala nawet bezpośrednio nagrać gitarę elektryczną. Chociaż przy pickupach o słabszym sygnale wyjściowym może jednak być potrzebny dodatkowy przedwzmacniacz. Zaskoczeniem okazały się też przetworniki A/D które pozwalają na próbkowanie z częstotliwością aż do 192kHz przy 32-bitowej długości słowa. Natomiast rzeczą która mnie zaciekawiła od samego początku były trzy wyjścia MIDI dzięki którym - bez żadnych dodatkowych interfejsów - możemy sterować nawet 48 (3 wyjścia * 16 kanałów) niezależnymi procesorami efektów, samplerami czy innymi urządzeniami korzystających z tego standardu.