Test BOSS eBand, czyli gitarowe karaoke

Od wielu lat uprawiam jam gitarowy w zaciszu mojego niewielkiego mieszkanka. Jak brakuje braci muzycznej to uruchamiam sprzęt stereo, wkładam oryginalną płytę CD, zakupioną legalnie w sklepie muzycznym i… gram. Dogrywam linię gitary do już nagranych utworów. I chociaż na chwilę czuję się zaspokojony. Ale ile można w ten sposób? Kiedy usłyszałem o możliwości przetestowania eBanda, zareagowałem dość entuzjastycznie. „Gitarowe karaoke” – przyszło mi do głowy. I owszem, ale nie tylko to.

 

 

Jeszcze w redakcji rozpakowałem pudełko po dobrej kawie, w którym dystrybutor zabezpieczył sprzęt do transportu. Następnie wygrzebałem samego Bossa. W pudełku ponadto znajdziemy komplet kabli – ten zasilający i ten łączący z komputerem za pomocą USB – oraz obszerną jak encyklopedia instrukcję, która zresztą w tej dyspucie też okaże się ważna.

 

eBand wygląda bardzo estetycznie – czarna, lekko nachylona bryła z dwoma kolumnami głośników po bokach, klarowny i logicznie rozplanowany panel kontrolny oraz wyraźny wyświetlacz LCD o niebieskim podświetleniu. Wszystko stanowi coś, co z pewnością będzie ładnie wyglądać na stoliku czy półce każdego gitarzysty.

 

Tu może kilka słów o złączach. Z przodu duży i mały Jack (gitara i słuchawki). Z tyłu wejście na kartę pamięci SD, port USB na pendrive’a oraz wejście na kabel USB dla wygodnego połączenia z komputerem – oba zabezpieczone plastikowymi zatyczkami, które po wyjęciu wkładamy do specjalnie do tego przeznaczonych otworów z boku urządzenia. Niby szczegół, ale przemyślany – dzięki temu porty są bezpieczne od kurzu a my nie zgubimy zatyczek. Obok nich jeszcze wejście Jack ¼” na pedał ekspresji lub footswitch – z niego jednak nie skorzystałem, gdyż nie miałem takiej potrzeby. Ponadto z boku wyjście do głośników zewnętrznych przez kable RCE oraz wejście Aux In dla zewnętrznych źródeł dźwięku.

 

Zatem podłączmy gitarę – wejście Jack ¼” umieszczono w łatwo dostępnym miejscu. Zanim jednak zacznę jam warto się nastroić. Całe szczęście na pokładzie zamieszczono wygodny, bo dostępny za naciśnięciem jednego przycisku TUNER, stroik. I tu miłe zaskoczenie – tuner jest bardzo czuły, precyzyjny i przyjemny w użyciu. Wskaźnik nie lata we wszystkie strony, tylko pokazuje faktyczny strój. Ponadto mamy możliwość łatwego ustawienia częstotliwości stroju w zakresie od 435 – 445 Hz.

 

Dalej możemy sprawdzić efekty. Przyznam się bez bicia, że nie przegrałem wszystkich, bo test musiałby trwać ze 4 miesiące. Jest ich 130, zatem dogłębnie zbadałem tylko najciekawsze,resztę tylko musnąłem. Efekty dostępne są po naciśnięciu przycisku EFFECTS. Tam trafiamy do biblioteki podzielonej domyślnie na 16 kategorii oraz jedną grupę do dowolnej konfiguracji z miejscem na 100 kolejnych efektów. Całość daje nam 230 brzmień, które możemy dowolnie zmieniać, poprzez nasycenie poziomu Gain, 3-pasmowej korekcji, nasilenia efektów itp…

 

 

Z rzeczy, z którymi każdy grajek winien mieć do czynienia, eBand JS-8 oferuje także metronom. Ten jest dostępny wewnątrz menu. Metronom „uderza” ósemkami, ćwierć-, pół- oraz całymi nutami, na takt może ich być od 1 do 8. Tempo możemy ustawić od 40 do 250. Dodatkowo kontrola głośności metronomu i funkcja Tap Tempo (za pomocą przycisku SPEED).

 

I do rzeczy! Zaczynamy grę! Boss eBand posiada w pamięci 300 podkładów, które po uruchomieniu można zapętlić i dogrywać do tego swoją partię gitary. Podkłady są zróżnicowane stylistycznie (od lekkiego popu, przez jazz, rock aż po szybkie metalowe standardy) i nagrane do stroju 440Hz. Do każdego wbudowanego podkładu producent dopasował odpowiednie brzmienia, które najbardziej sprawdzają się w tym a nie innym gatunku. Oczywiście możemy je sobie zmienić w bardzo prosty sposób, jednak dobrano je na tyle dobrze, że rzadko zachodzi taka potrzeba. Napisałem BRZMIENIA w liczbie mnogiej, gdyż dopasowano po dwa. Jedno brzmienie do gitary prowadzącej, drugie do solowej. Zmieniamy je przyciskiem SOLO. Oczywiście odrębne gałki Master Level i Guitar Level pozwalają dopasować poziom głośności gitary. Co więcej, podczas odtwarzania każdego podkładu na ekranie wyświetlana jest tonacja, w jakiej powinniśmy szukać dźwięków.

 

Podkłady mogą grać wolniej lub szybciej – po naciśnięciu SPEED ustawiamy tempo w zakresie od 50% do 150%. Kolejna przydatna rzecz, lecz tutaj pozostaje pewien niesmak. Nie polecam zmiany tempa poniżej 75% - próbki brzmień rozjeżdżają się i brzmią nieciekawie, zwłaszcza sekcja rytmiczna. Taki rozciągnięty werbel to nie jest „miód dla moich uszu”.

 

Dobra, minęło jakieś 7 godzin od uruchomienia eBanda, miałem sprzątać mieszkanie a tylko gram i gram. To prawda – eBand to prawdziwy złodziej czasu! Niebezpieczny dla tych, którzy potrafią się tak wkręcić. Ograłem mniej więcej jedną dziesiątą podkładów, ulubione zarejestrowałem poprzez jedno naciśnięcie REC. Przyjemnie, nie powiem.

 

 

Czas na gwóźdź programu, czuli podpięcie zewnętrznej pamięci USB z plikami mp3. Producent opowiadał o możliwości odtwarzania plików muzycznych z możliwością wycięcia pasma gitary lub/i wokalu. Podpinam więc Pendrive i co teraz? Wybrałem nagranie – nieśmiertelne Brothers In Arms zespołu Dire Straits z przepiękną partią gitary. Pierwszy raz bez wycinania – dla przypomnienia. I tu po raz pierwszy musiałem sięgnąć do instrukcji. Jak wyciąć pasmo gitary?

 

Otóż proces może wydać się skomplikowany, choć wcale tak nie jest. Po naciśnięciu SPEED możemy strzałkami przejść do innych funkcji, m.in. Center Cancel. Włączamy tę funkcję i idziemy dalej. Na końcu mamy do wyboru Position (balans wycięcia), Frequency (czyli które pasmo wycinamy) oraz Depth (czyli jak bardzo wyciąć dane pasmo).

 

Muszę przyznać, że eBand w tym miejscu mnie bardzo pozytywnie zaskoczył. Przy dobrej jakości nagrań wycina wybrane pasmo dość dokładnie. Oczywiście, nie brzmi to jak usunięcie ścieżki w studio nagrań, ale mimo wszystko możemy dogrywać własne partie bez słyszenia oryginalnej ścieżki. Najlepiej eBand radził sobie z wycięciem ścieżki basu, bowiem zawsze wycięcie środka lub góry wpływało na zmianę w partii np. wokalu albo klawiszy. Jednak nie w takim stopniu, żeby aż tak bardzo przeszkadzało. W przypadku plików mp3 niższej jakości E-band radził sobie nieco słabiej, dlatego radzę używać nagrań o możliwie wysokim poziomie „bitrate’u”.

 

Przy okazji nadmienię, że na poziomie tego samego przycisku SPEED znajdziemy opcję dostrojenia podkładu do gitary. Tak, tak! Nie odwrotnie! Zawsze to ja musiałem dostrajać instrument do podkładu, tu zaś możemy łatwo zmienić PITCH oraz dokonać delikatnych zmian w tonacji optymalizując poziom FINE TUNE. Bardzo przydatna rzecz!