Jubileusz wzmacniaczy Epiphone

Wchodząc na rynek gitar elektrycznych na początku lat 30. ubiegłego stulecia, amerykańska firma Epiphone rozpoczęła również produkcję wzmacniaczy gitarowych, ustalając nowe standardy do naśladowania. Pierwsze modele, produkowane wtedy pod nazwą „Electar”, były skierowane przede wszystkim do nowojorskich wykonawców ówczesnej muzyki tanecznej. Sporą część całej produkcji stanowiły wtedy wzmacniacze do gitar hawajskich (ang. lap steel). Początkowo nie posiadały one nawet regulacji głośności ani barwy tonu, a parametry te kontrolowało się wyłącznie za pomocą potencjometrów w samym instrumencie. Stopniowo konstrukcje piecyków wzbogacane były o kolejne elementy, jak właśnie pokrętła Volume i Tone, większe głośniki itd. 

W drugiej połowie lat 30. wraz ze zmianą pozycji gitary elektrycznej w składzie zespołu, która zaczęła z instrumentu akompaniującego przekształcać się w prowadzący, wzrosło również zainteresowanie odpowiednim nagłośnieniem. Wychodząc naprzeciw temu zapotrzebowaniu, firma Epiphone oferowała gitarzystom coraz nowsze i wciąż udoskonalane Electar’y.

Najbardziej znanym użytkownikiem piecyków Epiphone’a jest chyba Django Reinhardt. Na zdjęciu widać go grającego na wzmacniaczu Electar Zephyr Dreadnaught, który nabył prosto z fabryki w Nowym Jorku w roku 1946, podczas swojej jedynej wizyty w USA. Do inspiracji jazzową grą Reinhardta z dumą przyznawali się tacy mistrzowie gitary jak Chet Atkins, Joe Pass, B.B. King, John McLaughlin, Les Paul, Charlie Christian, czy Wes Montgomery. Epiphone miał więc spory wkład w historię muzyki. 

Od początku lat 50. zmieniono logo (na tradycyjne już epiphone’owskie „e”) oraz kształt obudowy wzmacniaczy. Comba miały teraz aż do 50W lampowej mocy i coraz więcej opcji – bardziej rozbudowaną kontrolę barwy dźwięku, czy wbudowane efekty vibrato, tremolo i reverb. W roku 1957 firma Epiphone została kupiona przez Chicago Musical Instruments, macierzystą kompanię Gibsona. Produkcję przeniesiono z Nowego Jorku do fabryki w Kalamazoo, co wpłynęło na dalsze zmiany i rozwój piecyków gitarowych spod znaku „E”. 

 

Więcej zdjęć starych wzmacniaczy Epiphone oraz ich pełna historia w języku angielskim dostępne są na stronie internetowej: